De Mireia Esteva Saló (del libro Capbussades/ Zambullidas)
32 Tan de temps havíem dormit
que…
quan ens vam despertar,
no sabíem si encara estàvem lligats,
estacats com a gossos
amb un dogal al coll
i un espai acotat.
Tampoc…
no recordàvem si havíem sigut llops
ni si alguna vegada havíem caminat
sols, amos i senyors pel bosc.
També…
teníem la incertesa de…
si ara érem feres indefenses,
o només somnis sords.
Tan de temps havíem estat
amb els ulls lleganyosos
que no sabíem si
algú ens havia doblegat.
Perquè?
Traducción de Orlando Guillén (del libro “Capbussades/Zambullidas
32 Habíamos dormido tanto tiempo
que…
cuando nos despertamos,
no sabíamos si todavía estábamos atados,
estacados como perros
con un dogal al cuello
y un espacio acotado.
Tampoco…
recordábamos si habíamos sido lobos
o si alguna vez habíamos caminado
solos, amos y señores por el bosque.
También…
teníamos la incertidumbre de…
si ahora éramos fieras indefensas,
o nomás sueños sordos.
Tanto tiempo habíamos estado
con los ojos lagañosos
que no sabíamos si
alguien nos había doblegado.
¿Por qué?
Deixeu un comentari
You must be logged in to post a comment.